Ταξίδι στην ανόθευτη και παραδοσιακή Κάσο

Κατ’ αρχάς : Εντάξει το ταξίδι με πλοίο από τον Πειραιά για την Κάσο είναι μια μικρή οδύσσεια , η  ακτοπλοϊκή σύνδεση εξυπηρετείται τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα και το ταξίδι διαρκεί περίπου 22 ώρες !!! γι’  αυτό το λόγο θα πρέπει να πάρετε καμπίνα . Είναι το νοτιότερο νησί των Δωδεκανήσων, με μεγάλη ιστορία και λαμπρή  ναυτική παράδοση. Η Κάσος έμεινε ανέγγιχτη στο πέρασμα του χρόνου , ο τουρισμός δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένος , το νησί φημίζεται για τους παραδοσιακούς  οικισμούς , τις μοναδικές παρθένες παραλίες, τα πανηγύρια και την εκλεκτή τοπική κουζίνα.

Το Φρυ :  είναι η πρωτεύουσα και το μοναδικό λιμάνι του νησιού με αρκετά πετρόκτιστα αρχοντικά, αληθινά κομψοτεχνήματα. Η Μπούκα είναι το μικρό πανέμορφο λιμανάκι, δείγμα πειρατικού καταφύγιου, όπου σήμερα προσαράζουν τα ψαροκάικα . Ανατολικά του Φρυ είναι το Εμπορειό με τη θαυμαστή εκκλησία της Βάπτισης της Θεοτόκου . Το καλύτερο ηλιοβασίλεμα θα το απολαύσετε στην Αγία Μαρίνα το  αρχοντοχώρι του νησιού. 

Οι παραλίες του νησιού :  Η πιο δημοφιλής και οργανωμένη παραλία του νησιού είναι αυτή του Εμπορειός , είναι μικρή , αμμώδης  και  εύκολη στη πρόσβαση με αμάξι ☛ Η Αντιπέρατος είναι μια σειρά από μικρές παραλίες με βότσαλα και πεντακάθαρα νερά, ιδανικές για να αποφύγεις την πολυκοσμία ☛ Το Αυλάκι είναι μια ερημική παραλία με καταγάλανα  νερά, αλλά για να φτάσεις μέχρι εκεί χρειάζεσαι περπάτημα μιας ώρας     ☛  Δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε τα Μάρμαρα την παράλια  στο διπλανό ακατοίκητο νησάκι Αρμάθια , εδώ θα χρειαστεί να μεταβείτε με κάποιο ντόπιο καΐκι.

Τα τυριά της Κάσου: Ο Γιάννης Βοναπάρτης είναι  «μάστορας» της τυροκομίας , φτιάχνει υπέροχα τυριά με τη βοήθεια της γυναίκας του Μαίρης Διακάκη . Ξεχωρίζει η μοναδική σιτάκα Κάσου (βραβευμένη στην Ευρώπη με ασημένιο μετάλλιο το 2021) είναι ένα μαλακό, αλοιφώδες τυρί, με νόστιμη δυνατή γεύση  που δημιουργήθηκε από την ανάγκη των βοσκών να μην πετάνε το γάλα που ξίνιζε τους θερινούς μήνες. Τα παλαιότερα χρόνια την έφτιαχναν από πρόβειο γάλα (ή κατσικίσιο, ανάλογα με την εποχή) το οποίο αφηνόταν να ζυμωθεί και να ξινίσει ελαφρά, κατόπιν το  αλάτιζαν και το έβαζαν στο καζάνι να βράσει και το ανακάτευαν μ’  ένα ξύλινο ραβδί επί 7-8 ώρες μέχρι να αφυδατωθεί. Η σιτάκα τρώγεται και στο ψωμί, αλλά η πιο συνηθισμένη χρήση της είναι στις περίφημες μακαρούνες της Κάσου. Το άλλο τυρί είναι το Μεριαρένο η μαλακή, μη αποβουτυρωμένη γραβιέρα του νησιού. Έχει γεύση ιδιαίτερη και ανήκει στα τυριά που παράγονται ακόμη κατά τον πατροπαράδοτο τρόπο, από την επεξεργασία της περιορισμένης τοπικής γαλακτοπαραγωγής. Τυροκομείται αυθημερόν, με γάλα ημέρας, που αρμέγεται και σε δύο ώρες, γίνεται τυρί. Παρασκευάζεται σε κεφάλια περίπου 2 κιλών, από αιγοπρόβειο, παστεριωμένο γάλα. Το μεριαρένο έχει πολύ χαρακτηριστική, βουτυράτη και πικάντικη γεύση. Θα είστε πολύ τυχερή αν βρείτε πουθενά να δοκιμάσετε την δρύλλα  είναι η κρούστα που έχει σχηματιστεί πάνω στο γάλα, οι Κασιώτες την τρώνε με «ζέστινο», δηλαδή φρεσκοψημένο ψωμί . Αναζητήστε τα τυριά του Γιάννη Βοναπάρτη θα σας αποζημιώσουν με τα πλούσια γαλακτώδη αρώματα τους και την αιχμηρή γεύση τους . 

Πως θα πάτε :  Το λιμάνι της Κάσου συνδέεται με το λιμάνι του Πειραιά τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα και το ταξίδι διαρκεί περίπου 22 ώρες. Το νησί συνδέεται επίσης ακτοπλοϊκά με την Κρήτη, την Κάρπαθο, τη Ρόδο και την Κω.