☛ Αφήνουμε πίσω μας το Διδυμότειχο και κατευθυνόμαστε βορειοανατολικά , στα 16 χιλιόμετρα συναντάμε το Πύθιο, το οποίο κατά τη βυζαντινή περίοδο έφερε την ονομασία Εμπύθιον , επί Τουρκοκρατίας λεγόταν Κούλελι Μπουργκάζ και ο συνδυασμός των δυο λέξεων σήμαιναν πυργόκαστρο!!! Ήρθαμε εδώ για να δούμε ένα από τα καλύτερα σωζόμενα κάστρα της ελληνικής περιφέρειας , χτισμένο το 1291 από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Καντακουζηνό ο οποίος μετά τον δεύτερο εμφύλιο πόλεμο αναγορεύτηκε αυτοκράτορας με έδρα το Διδυμότειχο και ήθελε να ελέγχει την εύφορη κοιλάδα του Έβρου. Οι δύο από τους τρεις πύργους που υπήρχαν (ο τρίτος βούλιαξε στο έλος) σώζονται ολόκληροι πλάι στο δρόμο και τη σιδηροδρομική γραμμή, χρησίμευαν ως απόρθητο καταφύγιο και προσωπικό θησαυροφυλάκιο του Καντακουζηνού. Κατά τους χρόνους της επανάστασης στο Πύθιο ετάφη ο πατριάρχης Κύριλλος ΣΤ΄ ο οποίος απαγχονίστηκε στην Αδριανούπολη το 1821. Το βράδυ μας είχαν καλεσμένους σε καζάνι τσίπουρου , το αγαπημένο ποτό των Εβριτών αλλά και όλων των Ελλήνων . Μπουμπούνισαν τα καζάνια στο Πύθιο , μαζεύτηκαν όλοι οι φίλοι γύρω από τους άμβυκες (ρακοκάζανα) και στρώθηκαν τα τραπέζια με τους μεζέδες υπό τους ήχους του μπουζουκιού και της πίπιζας. Το μενού περιελάβανε , χοιρινές και μοσχαρίσιες μπριζόλες , κεφτέδες , θρακιώτικο καβουρμά με αυγά και μελιτζάνα ψητή στα κάρβουνα με ντόπιο σκορδάκι από τη Νέα Βύσσα. Πάντα αυτήν την εποχή τα «καζανέματα» έχουν την τιμητική τους στον ακριτικό Έβρο ,δίνοντας ένα ξεχωριστό χρώμα στην χειμαζόμενη ελληνική ύπαιθρο μια και η παραγωγή του τσίπουρου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ελληνική πραγματικότητα, το κέφι και το γλέντι των Ελλήνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου