Στο γκρεμό συμβαίνει το θαύμα!!!

‘‘ Η Σαντορίνη οφείλει την μοναδική της όψη, τα κάλλιστα γεωργικά της προϊόντα εις τα εκ του ηφαιστείο προερχομένας συμφοράς της. ’’

Σαντορίνη. Santa Irene. Θήρα. Καλλίστη. Στρογγύλη. Θηρασιά. Ασπρονήσι. Χριστιανά και Ανάφη. Γωνιά. Καμάρι. Βόθωνας. Πύργος. Μονόλιθος και Μεσσαριά. Καρτεράδος. Φηρά. Κοντοχώρι. Ημεροβίγλι. Μεγαλοχώρι. Νιμποριό. Ακρωτήρι. Βουρβούλος. Οία και Μπαξέδες. Η Σαντορίνη του Ηφαιστείου. Η Σαντορίνη της Καλντέρας. Η Σαντορίνη του Αυτοκράτορα Αλέξιου Ά Κομνηνού και της Αυτοκράτειρας Ειρήνης. Η Σαντορίνη της Πότνιας Θηρών. Η Σαντορίνη των Ψαράδων. Η Σαντορίνη των μπλε Πιθήκων. Η Σαντορίνη του χρυσού Αίγαγρου. Η Σαντορίνη της Παναγιάς της Επισκοπής και των Ασκηταριών, του Προφήτη Ηλία και της Βουβάλας, του Αϊ Γιώργη του Ξεχρεωτή, του Σταυρού της Περίσσας,  της Παναγιάς του Καλού, της Παναγιάς της Τρύπας. Η Σαντορίνη της μαύρης άμμου, της Κόκκινης παραλίας, των γλυπτών της Βλυχάδας, της απίστευτης Γεωλογικής Ομορφιάς, της λάβας, της άσπας, του βασάλτη. Η Σαντορίνη της Αρχιτεκτονικής, του Σταυροθολιού, του Θόλου, της Σκάφης, της Μπαστάρδας,  του Βοτσαλοτού και της Ξερολιθιάς. Η Σαντορίνη της μικρόκαρπης τομάτας, του γηγενούς αμπελώνα, της Φάβας, της Κάππαρης, της λευκής Μελιτζάνας, του Κρόκου. Η Σαντορίνη του Ασσύρτικου, του Βινσάντο, του Αγίου Αβερκίου, της Αμπεγιάς και της Κουλούρας. Η Σαντορίνη του λιαστού (μ)Πελτέ, του Τοματοκεφτέ και των Κρεμμυδερών. Η Σαντορίνη με τα Ψαρόλια, τα Γκικουρίνια, τα Χλωρά, τα Σφουγγάτα και το Απόχτι. Η Σαντορίνη του Κουφέτου, της Κοπανιάς, του Μελιτινιού, της Κολοκυθερής. Η Σαντορίνη της Πανήγυρης, του Πανηγυρόσπιτου, του Ρεπατί, του βιολιού και της τσαμπούνας.  Η Σαντορίνη του Καλαμαντατούση, των Βασιλικών της Αγίας Τριάδας, της Ρίμας του Αι Γιώργη… Ένα νησί πολυπολιτισμικό από την αρχή της Ιστορίας του, πολυσυλλεκτικό μέχρι και σήμερα. Το υλικό που προσφέρει αυτή η γη είναι πλούσιο και αυθεντικό. Η έμπνευση πληθωρική. Η ματιά μας γεμάτη ΦΩΣ και ΦΩΤΙΑ. Τα όνειρα μας παγκόσμια αλλά και εύθραυστα. Η ενέργεια των νησιών εκρηκτική. Άνθρωποι ψημένοι, μαμουνίζουν στην λάβα, στην άκρη του γκρεμού της Καλδέρας, κρέμονται, εξαρτώνται από αυτή κυριολεκτικά και μεταφορικά αν θες. Η πράξη αναμένεται να δικαιώσει αυτό το υλικό και να σταθεί αντάξια των προγόνων και των επιγόνων του.

 

             Είναι βαριά κληρονομιά αυτό το αίμα

  

 

Πόσο σημαντική είναι η φιλοξενία σ’ ένα οινοποιείο ( * της Αγάπης. Ι. Ρούσσου , υπεύθυνη φιλοξενίας του οινοποιείου Κάναβα Ρούσσος)

Το πιο πιθανό είναι πως με μια πρώτη ανάγνωση δεν περιμένεις την σπουδαιότητα που κρύβει ο ρόλος της υπεύθυνης φιλοξενίας σε οινοποιείο. Ναι, σίγουρα φαντάζεσαι την κίνηση, την ευχάριστη ατμόσφαιρα του entertaining, τον ήχο των ποτηριών, τα πληθωρικά αρώματα των οίνων και τις μυρωδιές της κουζίνας, τις φιάλες που μεταγγίζονται και τα κρασιά που μοιράζονται. Γέλια, μουσικές και κέφι. Σωστά φαντάζεσαι. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Αυτό είναι μόνο ένα μέρος της φροντίδας. Το πιο σημαντικό είναι το μοίρασμα του Πολιτισμού, ειδικά σε ένα οινοποιείο, 7 γενεών από το 1800. Η ευθύνη της επικοινωνίας των ορθών πληροφοριών: της ιστορίας, της γεωλογίας, της αμπελουργίας, της λαογραφίας και της παράδοσης, της επιστημονικής γνώσης, του πάθους που κρύβεται πίσω από το δημιούργημα που λέγεται Θηραϊκός Οίνος. Το να φιλοξενούμε ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο στο σπίτι μας, στην Σαντορίνη μας, στο οινοποιείο μας είναι κάτι το Ιερό για μένα. Είναι ευθύνη. Στόχος μου είναι να κατορθώσω να επικοινωνήσω στον κάθε επισκέπτη το συναίσθημα του Οινικού μας Πολιτισμού. Και αυτό είναι κάτι που όταν το συμβαίνει, το προδίδουν τα μάτια των ανθρώπων. Θυμάμαι ένα καλοκαίρι που γινόταν η Βεντέμα-τρύγος στο νησί και κάναμε πάτημα παραδοσιακό στο οινοποιείο, με ανοιχτές πόρτες, πολλούς τουρίστες, μουσικές, σταφύλια στο πατητήρι, μούστος στα λινά και μια διάχυτη ευφορία. Κάποια στιγμή βλέπω ένα κύριο, σχετικά μεγάλης ηλικίας, καθισμένος και σκυφτός στην παγκάδα του πατητηριού. Προς στιγμήν ανησύχησα ότι κάτι του είχε συμβεί και κινήθηκα προς το μέρος του για να δω πως θα τον βοηθήσω. Τον ρώτησα τι του συμβαίνει και πως νοιώθει. Περίμενα να μου πει ότι ζαλίστηκε και θέλει να φύγει. Εκείνος με κοίταξε βουρκωμένος και μου χαμογέλασε. ‘‘Είμαι ευτυχισμένος. Είμαι συγκινημένος. Είμαι 74 ετών, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Χάρβαντ και πότε δεν θα φανταζόμουν ότι σε αυτή την ηλικία θα πατούσα ξυπόλυτος σταφύλια που θα γίνουν κρασί. Κρασί που θα πιούν άλλοι άνθρωποι, που με αυτό θα διασκεδάσουν, θα γιορτάσουν, θα παρηγορηθούν, θα ερωτευτούν. Δεν φαντάστηκα ότι θα ζούσα κάτι τόσο αληθινό.’’ Και κατέληξε: ‘‘Αυτό που κάνετε εδώ δεν σας ανήκει. Όχι. Ανήκει στον πλανήτη, σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.’’  Αυτό ήταν ένα σημαντικό μάθημα για μένα. Οφείλεις να είσαι συνεπής και ειλικρινής απέναντι σε αυτό το πλάσμα, το ποτό, τον ιστορικό αμπελώνα και την γνώση του γιατί με ένα τρόπο τόσο γήινο και φυσικό όπως το πάτημα των σταφυλιών, το κρασί και την τροφή δημιουργείς κάτι τόσο μεταφυσικό και μελλοντικό, όπως η έμπνευση, το συναίσθημα και οι ύστερες μνήμες. Από τότε δίνουμε μεγάλο βάρος στην επισκεψιμότητα του οινοποιείου από σχολεία. Φροντίζουμε τόσο για το πνεύμα όσο και για το οινό-πνευμα που θα σας διαθέσουμε… και η Φροντίδα είναι γένους θηλυκού.