Επίσκεψη στο Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο

Κατ’ αρχάς : Ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο είναι ένας από τους αγαπημένους προορισμούς  των επισκεπτών της Αθήνας , χρονολογείται από την εποχή του 5^ου αιώνα π.Χ. και είναι ο δεύτερος πιο διάσημος αρχαίος ναός στην Αθήνα. Σήμερα σώζονται οι δύο παραστάδες της ανατολικής πλευράς και αρκετοί από τους κίονες του ανατολικού τμήματος του ναού, ενώ το δυτικό τμήμα έχει καταστραφεί μέχρι και τη θεμελίωση. Στον περιβάλλοντα χώρο θα δείτε και τον μεγάλο ιωνικό ναό της Αθηνάς, καθώς έναν μικρότερο δωρικού ρυθμού. Εδώ σε αυτόν τον ιστορικό βράχο, που περιβάλλεται από τη θάλασσα από όλες τις πλευρές, ένας μεγάλος βασιλιάς περίμενε κάποτε υπομονετικά τον γιο του να επιστρέψει από μία επικίνδυνη εκστρατεία. Αυτή είναι η ιστορία του βασιλιά Αιγέα και του θρυλικού γιου του Θησέα που λύτρωσε τους Αθηναίους από τις θυσίες στον Μινώταυρο. Αν κοιτάξετε προσεκτικά τα μάρμαρα του ναού θα διακρίνεται εύκολα τα χαραγμένα ονόματα δεκάδων περιηγητών ανά τους αιώνες , ανάμεσά τους κι αυτό του φιλέλληνα Λόρδου Βύρωνα.

Το Σούνιο φημίζεται : και για το μαγευτικό του ηλιοβασίλεμα. Εδώ θα απολαύσετε – κατά κοινή ομολογία – το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα της Αττικής. Οι εντυπωσιακές πορφυροκόκκινες αποχρώσεις του χαρίζουν στον ναό του Ποσειδώνα μια λάμψη θεϊκή.

Η παραλία του Σουνίου :  με τη μαγευτική της θέα στον Σαρωνικό Κόλπο, έχει κάτι ιδιαίτερο: μια μαγική αύρα, που σε κάνει να νιώθεις πως βρίσκεσαι σε νησί. Και μια απίστευτη θέα. Όταν ο ορίζοντας είναι καθαρός, διακρίνεται από τον ναό του Ποσειδώνα η Κέα, η Κύθνος, ακόμα και η Σέριφος στα νοτιοανατολικά και η Αίγινα στα δυτικά.

Πως θα φτάσετε:  Στο Σούνιο θα φτάσετε ακολουθώντας την παραλιακή οδό κατά μήκος των ακτών του Σαρωνικού. Η διαδρομή είναι υπέροχη, καθώς διασχίζει κανείς μερικές από τις δημοφιλέστερες παραλίες της Αττικής (Βάρκιζα , Σαρωνίδα , Ανάβυσσος , Φώκαια). Το Σούνιο απέχει 70 χιλιόμετρα από την Αθήνα και θα χρειαστείτε περίπου μιάμιση ώρα για να διανύσετε την απόσταση.

 

Η αφήγηση του αρχοντικού Γιαννάκου στο Μόλυβο

Η αιτία  να γνωρίσω την οικοδέσποινα του αρχοντικού  κυρία Δώρα ήταν το ίδιο το αρχοντικό που δεσπόζει στο κέντρο του Μόλυβου και αφηγείται κομψά την ιστορία του, τις αλλαγές των ιδιοκτητών του και την ιστορία του τόπου. Οι αρχαιολόγοι τοποθετούν τη δημιουργία του γύρω στο 1790, μιας και το σπίτι είχε πολεμίστρες και μια κρυφή δίοδο διαφυγής για τον φόβο των πειρατών. Ήταν η κατοικία του τούρκου Αγά της περιοχής και το 1935, με την ανταλλαγή των περιουσιών πέρασε στην οικογένεια Γιαννάκου. Μας δέχθηκε πρόθυμα η κυρία Γιαννάκου-Παρίση, μας ξενάγησε  στους  χώρους του αρχοντικού, μας έδειξε τις σπάνιες οροφογραφίες τριών διαφορετικών τεχνοτροπιών, αλλά και μια σειρά από τοιχογραφίες που απεικονίζουν την Βασιλεύουσα και με λύπη ανάμεικτη με μια ευγενική απογοήτευση μας  έδειξε τις φθορές που δεν μπορεί η ίδια πια να αποκαταστήσει. Δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει μια κρατική ή αυτοδιοικητική βοήθεια κι είναι κρίμα, γιατί το αρχοντικό αφηγείται  ιστορίες, περασμένες, αλλά όχι ξεθυμασμένες. Όμως το πιο εντυπωσιακό είναι ότι το διακοσμούν ή καλύτερα είναι στολισμένο με τις μοναδικής ομορφιάς κεραμικές  κούκλες της δημιουργικής οικοδέσποινας. 

Οι εξαιρετικής ζωντάνιας κούκλες της κ. Παρίση αποτελούν κομμάτι της ζωντανής ελληνικής παράδοσης. Λιομαζώχτρες, καραβοκύρηδες, αφεντάδες, γυναίκες και άνδρες φιλοτεχνήθηκαν με πολύ κόπο, σημασία στην λεπτομέρεια και ατέλειωτο μεράκι κι έμπνευση. Ήδη από την δεκαετία του 1980 συνεργάζεται με τον γνωστό κεραμίστα Γιάννη Χατζηγιάννη και φτιάχνει τις κεραμικές κούκλες τις οποίες ντύνει με πιστά αντίγραφα ελληνικών φορεσιών. Το πώς η κυρία Δώρα ασχολήθηκε με την δημιουργία αυτή εξηγείται και από τις σπουδές της, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, αφού πέρα από την λογιστική και τις ξένες γλώσσες, παίρνει δίπλωμα κοπτικής-ραπτικής και το 1963 σπουδάζει στο Παρίσι, με υποτροφία, χειροτεχνία, modeliste και εργάζεται  σε ένα ατελιέ pret-a-porter . Τα  έργα της μέσα στο αρχοντικό  φορτίζουν τον χώρο με την παρουσία των απεικονιζομένων και νομίζουμε ότι οι κούκλες προσπαθούν να κρύψουν τις φθορές του χρόνου και να προσδώσουν αίγλη στο ταλαιπωρημένο σκαρί της κατοικίας. Η ίδια μας εξηγεί πως οι κούκλες της έχουν τοποθετηθεί σε ιδιωτικές συλλογές και ιδρύματα κι  έχουν ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό μέσα από ατομικές και ομαδικές εκθέσεις της καλλιτέχνιδας.  

Όμως η συνάντηση με την κ. Δώρα δεν έκλεισε στο σαλόνι του αρχοντικού, αλλά στην τραπεζαρία. Είχε ήδη ετοιμάσει λιχουδιές από τις συνταγές της που έμαθε από την μητέρα της και την θεία της (έξοχες μαγείρισσες με επιμονή στην λεπτομέρεια και την τελειότητα) και περιέλαβε με αγάπη στο βιβλίο της με τίτλο: «Γεύσεις Αιγαίου» (εκδόσεις Τοπίο,1998)  το οποίο περιλαμβάνει 65 συνταγές από το νησί της Μυτιλήνης αλλά και το υπόλοιπο Βόρειο Αιγαίο, που έχουν τις ρίζες τους στα παράλια της Μικράς Ασίας και οι οποίες μεταφέρθηκαν στα νησιά από τους πρόσφυγες και εμπλουτίστηκαν με τις ντόπιες γευστικές συνήθειες. Το αρχοντικό λοιπόν δεν αφηγείται μόνο την ιστορία του Μόλυβου στη Λέσβο, αλλά και την ιστορία μιας ολόκληρης και δημιουργικής  ζωής της κ. Δώρας, που αποτυπώθηκε  στη συλλογή από  κούκλες, συνδυασμένο με την παράθεση των πιο νόστιμων συνταγών της. Εμπειρία- ταξίδι σε άλλες εποχές και κόσμους.