Welcome to my blog

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

LONDON : The city never sleeps !!!!!













  Info : Φτάνοντας στο Λονδίνο έχεις την εντύπωση ότι βρίσκεσαι στο επίκεντρο του κόσμου αυτή και μόνο η μοναδική αίσθηση γίνεται φανερή από τα πολύβουα αεροδρόμια της πόλης είτε αυτό είναι το Χήθροου είτε το Γκάντγουικ . Φυλές από όλα τα μέρη του κόσμου συρρέουν στο Λονδίνο προσβλέπουν στην μεγάλη πόλη που είναι εντελώς ανοιχτή για τους πάντες, η διασκέδαση είναι έντονη το θέαμα ο χορός οι εκθέσεις η μουσική , είναι μια πόλη η οποία ποτέ δεν ξεκουράζεται ,μια πόλη η οποία δεν έχει ποτέ μια περιορισμένη σαιζόν, όλος ο χρόνος είναι ανοιχτός για την πόλη ,όλοι εκεί έρχονται για να δείξουν τις δυνατότητες τους , να τραγουδήσουν, να παίξουν , να χορέψουν ,να υποκριθούν , το Λονδίνο είναι μια μεγάλη Μητρόπολη η οποία στεγάζει ανόμοια θεάματα, ανόμοιους ανθρώπους ,ανόμοιες επιθυμίες , και τους συνδέει όλους κάτω από τον πολυεθνικό του χαρακτήρα . Αποφασίσαμε να το επισκεφθούμε για μια ακόμη φορά για να μπορέσουμε να περιπλανηθούμε στο αγαπημένο West End να μπορέσουμε να δούμε τους περίφημους κήπους τους στα μεγάλα του καταστήματα τις πολυάνθρωπες λεωφόρους του και τέλος τα περίφημα μουσεία του . Το Λονδίνο σε αποζημιώνει όχι γιατί είναι μια τόσο όμορφη πόλη δεν θα έλεγα ότι είναι από τις γραφικότερες της Ευρώπης αλλά σε αποζημιώνει γιατί είναι πάντα μια πόλη ζωντανή γεμάτη ήχους χρώματα φυλές και εκπλήξεις , και όπως λένε οι Λονδρέζοι ……The city never sleeps !!!!!!!!  

 


HIGHLIGHTS  *****H ανακαινισμένη Royal Opera House και το Royal Ballet προτιμούν να ανεβάζουν παραστάσεις οι οποίες δεν μεταφέρονται στην Αγγλική γλώσσα σε αντίθεση με την English National Opera η οποία μεταγλωττίζει τις ξένες παραστάσεις στα αγγλικά. Στην μεγαλόπρεπη αίθουσα της είδαμε δυο παραστάσεις της «Μαντάμ Μπάντερφλαυ» του Πουτσίνι μια παράσταση η οποία δόθηκε στην μητρική γλώσσα της όπερας στα ιταλικά και η οποία μας συγκίνησε με το υπέροχο λιμπρέτο που έχει έτσι κι αλλιώς η όπερα και την ηθοποιία των τραγουδιστών του μελοδράματος ,θα έλεγα ότι πιο πολύ υποκρίνονταν και παίζαν σωστά σαν ηθοποιοί παρά τραγουδούσαν με πολύ μεγάλες φωνές όχι μπορεί να μην συναντήσαμε τις μεγάλες φωνές που θα περιμέναμε αλλά ωστόσο είδαμε μια παράσταση καλοκουρδισμένη με μια υπέροχη ορχήστρα που ξέρει να παίζει την όπερα και ξέρει τις στιγμές της κάθε πράξης και λιγότερο υπέροχες φωνές οι οποίες προκαλούσανε εντύπωση από τον όγκο και την δύναμη τους ***** Μια παράσταση που γνωρίζει τεραστία επιτυχία στο Λονδίνο και αποτελεί μια αναβίωση μιας χορογραφίας του μεγάλου Άγγλου χορογράφου Φρέντερικ Άστον ήταν η «Οντίν» του Γερμανού Χέντσε ένας δύσκολος σύνθετης της εποχής μας που ζει ακόμα (και τον συνδέει μια ιδιαίτερη φιλία με τον Μίκη Θεοδωράκη ) έγραψε ένα από τα πρώτα του έργα που είναι αρκετά μελωδικό(μετέπειτα έχει γράψει πολύ πιο δύσκολη μουσική ) και το οποίο χορογράφησε με σπάνια θέρμη και έμπνευση ο Άστον το 1958 . Η «Οντίν» είναι ένα πνεύμα της θάλασσας είναι μια φιγούρα αιθέρια των υδάτων η οποία εμφανίζεται και ερωτεύεται το πριγκιπόπουλο του παραμυθιού και στη συνεχεία όλο το έργο αποτελεί μια διαμάχη μεταξύ του ανθρώπινου στοιχείου και του θαλάσσιου μυστηριακού στοιχείου του βυθού και του άγνωστου .Ο Άστον κατάφερε να χορογραφήσει μια παράσταση η οποία μας κράτησε το ενδιαφέρον αμείωτο μέχρι το τέλος.****** Προτιμήσαμε να κινηθούμε στο αγαπημένο West End με τα πάρα πολλά θέατρα με τις φωτεινές προθήκες με τις τεράστιες αίθουσες με του φημισμένους θιάσους. Πέρα από τις τουριστικές ατραξιόν και τις παραστάσεις που ανεβαίνουν για χρόνια τώρα στο Λονδίνο όπως η δημοφιλής «Ποντικοπαγίδα» της Αγκάθα Κρίστι η οποία από το μικρό θεατράκι έχει τώρα μεταφερθεί σε μια πολύ μεγάλη αίθουσα και παίζεται φέτος για 53η χρόνια , συνεχίζονται με αμείωτη ένταση τα μιούζικαλ «Οι Άθλιοι», «Σικάγο», ενώ καλά λόγια ακούγονται για τον «Βασιλιά των Λιονταριών» ένα νέο μιούζικαλ που οι Άγγλοι θεωρούν ότι είναι πολύ επιτυχημένο , ενώ συνεχίζεται επίσης για πολύ καιρό η πολύ επιτυχημένη παράσταση «We will rock you» ένα tribute στη ζωή και στο έργο του θρυλικού συγκροτήματος των Queen που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Βen Elton ,και απολαύσαμε στην κατάμεστη αίθουσα του ιστορικού  ”Dominion Theatre” στην σκηνή του οποίου ο Τσάρλι Τσάπλιν το 1931 πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας του «Τα Φώτα της Ράμπας». ****** Καταφέραμε επισης να δούμε την Βανέσα Ρεντγκρέηβ να παίζει την «Εκάβη» του Ευριπίδη στο Albery Theatre σε μια νέα εκτέλεση του Tony Harrison. Το θέατρο Albery είναι ένα από τα πιο ποιοτικά θέατρα ανεβάζει παραστάσεις ποιοτικού ρεπερτορίου είναι ένα παλιό Λονδρέζικο θέατρο με θεωρεία και μεγάλη σκηνή το οποίο φιλοξενούσε την «Εκάβη» μια παράσταση που δεν μας εντυπωσίασε , όπου τα συναισθήματα μας ήταν αλληλοσυγκρουόμενα διότι ο χορός και η Ρεντγκρέηβ μπορεί να ήταν καλοί αλλά πολλοί άνδρες ηθοποιοί νόμιζες ότι έπαιζαν σε γουέστερν(!!!!) χωρίς να έχουν καταλάβει το νόημα της Ελληνικής τραγωδίας αλλά και τα λόγια τα οποία εκστόμιζαν , η κριτική δεν υποδέχθηκε την παράσταση με θερμά λόγια αλλά και σε μας τους ίδιους που έχουμε δει αρκετές παραστάσεις αρχαίου δράματος δεν μας γοήτευσε ιδιαίτερα.****** Μια άλλη παράσταση που είδαμε και η οποία προκάλεσε το ενδιαφέρον του Αγγλικού κοινού κυρίως και αποκλειστικά για την ερμηνεία της πρωταγωνίστριας της περίφημης Λίζας Σέιφερ ήταν η γνωστή όπερα «Lulu» του Μπέργκ η οποία ανέβαινε στην Εθνική όπερα της Αγγλίας. Η Λίζα Σέιφερ ήταν πραγματικά μια πολύ πειστική «Lulu» γιατί πέρα από υπέροχη σοπράνο έχει και το κατάλληλο στυλ της μοιραίας γυναίκας που ζητούσε ο ρόλος αυτός , είναι όμορφη αδύνατη επίσης καλοφτιαγμένη της πήγαιναν οι τουαλέτες που φορούσε και αναδείκνυαν τα σωματικά της προσόντα αλλά πέραν τούτου τόσο η σύλληψη όσο και η παράσταση αλλά και οι υπόλοιποι συντελεστές νομίζαμε ότι ήταν μακριά από την σύλληψη του σύνθετη του Άλμπαν Μπέργκ . Τραγουδισμένη στα αγγλικά η όπερα έχανε κάτι από την σκληρότητα αλλά και την βιαιότητα των γερμανικών ήχων του πρωτοτύπου όσο και αν η υπέροχη ορχήστρα της English National Opera προσπαθούσε να αφομοιώσει την αγγλική γλώσσα των τραγουδιών στις νότες του πρωτοτύπου ,ήταν μια παράσταση και αυτή αμφιλεγόμενη η οποία είχε καλές στιγμές αν εξαιρέσεις βέβαια την σκηνοθεσία η οποία δεν άρεσε.***** Το Λονδίνο στο τελείωμα του Απριλίου ήταν μια πόλη ανοιχτή μια πόλη διαθέσιμη μια πόλη όπου οι κάτοικοι της απολάμβαναν τις ζεστές πια βραδιές ξεχύνονταν στους δρόμους στις pub και τα εστιατόρια και ζούσαν την φύση με τον πιο ζεστό με το πιο απολαυστικό τρόπο ήταν οι άνθρωποι που δεν έχουν συχνά καιρικές συνθήκες ανάλογες που να χαίρονται το εξω και το απολάμβαναν σε κάθε στιγμή σε κάθε διάλειμμα αλλά και προς το τέλος της ημέρας όταν οι ζεστές βραδιές του Απριλίου τελείωναν γύρω στις 9:30 το βράδυ γιατί βράδιαζε σχετικά αργά πιο αργά από την Ελλάδα. *******  

 

 ΜΑΣ ΓΟΗΤΕΥΣΕ: Το καταπράσινο και γραφικό προάστιο του Γκρήνουιτς Βίλλατζ , το θρυλικό ιστιοφόρο «Cutty Sark» του 1750(που σήμερα είναι πλωτό μουσείο ) ,η Γκαλερί Τέιτ (που από ένα παλιό και ογκώδες εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος μετατράπηκε σε μια υπερσύγχρονη γκαλερί) , ο Καθεδρικός ναός του Αγίου Παύλου ,το σεξπηρικό θέατρο που βρίσκεται κατά μήκος του Τάμεση , η μοναδικής ομορφιάς αίθουσα παραστάσεων του Κόβεν Γκάρντεν ,η πολύβουη και κοσμοπολίτικη Oxford street, το ιστορικό θέατρο Dominion Theatre , και η Λονδρέζικη «ακρίβεια» των δρομολογίων του Underground και του προαστιακού Thames Link

 


 ΜΑΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ : Ο βρώμικος Τάμεσης που στην γέφυρα του London Bridge έγινε σκουπιδότοπος , το Σόχο που το έχουν βρωμίσει οι κάθε λογής οικονομικοί μετανάστες που κατοικοεδρεύουν στην περιοχή ,και η συμπεριφορά ευτυχώς μερικών Βρετανών που γίνονται εριστικοί ύστερα από υπερβολική κατανάλωση μπύρας.


 ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΜΠ:  Τα εστιατόρια του Λονδίνου σου προσφέρουν ένα γαστρονομικό ταξίδι σε όλο τον κόσμο. Σε διάστημα λίγων ημερών μπορείς να ταξιδέψεις ως την Αμερική ή την Αφρική ,περνώντας από την Ευρώπη , τη Μέση και Άπω Ανατολή Τα τελευταία 30 χρόνια έχει μεταμορφωθεί σε πραγματικό οργανισμό υψηλής μαγειρικής όλων των εθνών. Οι συνοικίες Κόβεν Γκάρντεν ,Πικαντίλι , Σόχο ,και Λέστερ Σκουέαρ προσφέρουν μεγάλη ποικιλία εστιατόριων. Στο Κένσινγκτον και το Τσέλσι υπάρχει επισης ένα ευρύ φάσμα , ενώ στο αναβαθμισμένο Μπάτλερς Γουόρφ στη νότια όχθη του Τάμεση , μπορείτε να φάτε εξαιρετικά σε μαγαζιά κοντά στην προκυμαία . Όσο για τις παμπ για τις οποίες η Βρετανία είναι φημισμένη ,τώρα πια σερβίρουν γευστικά γεύματα από απλούς μεζέδες ως εθνικές σπεσιαλιτέ, εδώ θα βρείτε τις καλύτερες μπύρες της Μεγάλης Βρετανίας και όλου του κόσμου
 
 

Τα παρακάτω free magazines είναι μόνο μερικά από τα πολλά δωρεάν έντυπα που διανέμονται στο Λονδίνο  για κάνουν καλύτερη τη διαμονή σας 

 










 

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Βερόνα η πόλη της αιώνιας αγάπης !!!!

          
Info : H πόλη της  Βερόνας περιλαμβάνεται στη λίστα των  μνημείων  παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco , και είναι  μια πανέμορφη μικρή πόλη στην Βορειοανατολική Ιταλία .  Δυστυχώς την επισκιάζει η  Βενετία που βρίσκεται πολύ κοντά (μια ώρα περίπου με το αυτοκίνητο) και σωστά θεωρείται η «ναυαρχίδα» του Ιταλικού τουρισμού . Η Βερόνα   δικαίως  μπορεί να χαρακτηριστεί  ως η πόλη του ρομαντισμού και της αιώνιας αγάπης αφού  εκεί γεννήθηκε  ο μεγαλύτερος λογοτεχνικός έρωτας  , αυτός του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας .  Όπως οι περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις διασχίζεται από ποτάμι και είναι γεμάτη από καθολικές εκκλησίες, εντυπωσιακά κτίρια, μνημεία από την ρωμαϊκή εποχή, γέφυρες, πλατείες και γραφικούς πεζόδρομους. Βέβαια στη Βερόνα  σώζεται   η τρίτη μεγαλύτερη αρένα στον κόσμο, η οποία κατά την εποχή που χτίστηκε είχε χωρητικότητα 30.000 θεατών. Βρίσκεται στην Πιάτσα Μπρα (Piazza  Bra)  και είναι ένα από τα καλύτερα διατηρημένα αρχαία οικοδομήματα του είδους της. Το κτίριο χτίστηκε το 30 μ.Χ σε μια περιοχή που τότε ήταν έξω από τα τείχη της πόλης. Οι αγώνες και οι παραστάσεις που διεξάγονταν προσέλκυαν πλήθος κόσμου οι οποίοι ταξίδευαν από κάθε γωνιά της Ιταλίας για να θαυμάσουν από κοντά τα δρώμενα που λάμβαναν χώρα στην Αρένα.  Σήμερα στην Αρένα της Βερόνα διοργανώνονται   κορυφαίες  παραστάσεις θεάτρου και  μουσικής .